第1課 女仆人寶拉講故事

Paula ancilla est. Marcus et Lucius amīcī sunt.

Amīcī Paulam vident et ad ancillam currunt.

Nam amīcī libenter fabulam novam audiunt.

Tum Cornēlia et Iūlia veniunt. Etiam puellae ancillam orant.

Liberī considunt. Paula fabulās narrat.

Fabulae novae liberōs dēlectant. Liberī valdē gaudent.

Etiam Syrus venit et multās fabulās narrat.

Syrus labōrem magnum nōn amat, nam labōrēs magnī servōs nōn dēlectant.

Itaque Syrus labōrēs magnōs fugit. Syrus semper dīcit : ‘Labor rēs mala est. Rēs malae servōs nōn dēlectant. Servī rēs malās nōn cupiunt, sed fugiunt.’

Tum Gaius dominus amīcōs et amīcās videt et in vīllam vocat.

Amīcī vīllam intrant et dominum salūtant.

Servus et ancilla ad labōrēs currunt.

Nam Gaius severus est. Servōs saepe punit. Syrum vituperat.

?

第2課 羅馬奴隸

Et agricolae Rōmānī et servī vītam magnō cum labōre agunt.

Mane gallus clamat.

Tum Gaius dominus surgit servōsque ē somnō iucundō vocat:

Surgite, servī! Gallus clamāvit!

Vocō vōs ad labōrem. Lucī, vocō tē ad labōrem!

Equōs ex aulā dūcite! Arborem altam caedite et carrō ad vīllam portāte!

Servī surgunt et ad labōrem properant.?

Tum Gaius: “Ubi ancillae sunt?”

Ancillae respondent: “Cum dominā in vīllā sumus, domine; iam labōrāmus.”

Servī totum diem labōrant.

Horā vespertīnā servōs tandem labōre liberat.

Iucundam vītam servī nōn agunt.

?

第3課 狼和七只小羊

Capra cum septem capellīs in parvā casā vivit.

Interdum capellās domī relinquit, nam cibum ē silvā apportāre dēbet.

Tum capra dīcit: Audīte mē, capellae! ā mē monēmini: veto vōs portam aperīre. Nam lupus vōs rapere et in silvam trahere vult. Cautae este! ?

Capellae respondent: ‘Es sine cūrā, māter! Semper cautae sumus et parēmus.’

Capellae portam claudere coguntur. In hortō lūdere vetantur.

Tum māter in silvam properat.

Subitō lupus venit et clāmat: ‘Salvēte, capellae! Cūr portam clauditis? Cūr nōn salūtor ā vōbīs? Portam ā vōbīs nōn aperīrī, sed claudī valdē doleō. Amīcus adest. An terremini ab amīcō, capellae?”

Capellae: “Iam exspectāris, lupe. In casam nōn invitāris. Scīmus tē bestiam malam esse. Numquam ā tē fallimur!”

Paulō post lupus iterum adest.

Nunc ā capellīs nōn cognoscītur, nam speciem falsam praebet. Nunc capellae dolō falluntur. Portam aperiunt. Capellae clāmant: “Vae! Devōrāmur ā lupō!” Statim sex capellae devōrantur.

Septima capella fugere potest. Posteā ā caprā invenitur et rem malam narrat.?

Paulō post lupus in hortō sub arbōre iacet et dormit. Tum capra: ‘Nunc ā mē punīris, mala bestia!’

Cultrō aperit ventrem lupī. Ita capellae liberantur et servantur. Lupus necātur.?